Piet Hein heeft zijn maat Mickey Mouse meegebracht

Visite, visite, een huis vol visite!

We hebben bezoek gehad van het thuisfront. Zowel de familie Bosch als de familie Dijkhoff hebben de kerst en jaarwisseling bij ons doorgebracht... Reden genoeg voor een gastcolumn van Mathieu Bosch.

Scheelt ons weer een bult typewerk. Dus dank daarvoor!

Veni, vidi, verbrandt…

De verhalen van Het Duo leken te bizar om waar te zijn. Reden te over voor een korte check.

Wat hebben Jan-Joost van Gangelen, Jeroen Pauw, Bridget, Wilfred Genee, Joost Zwagerman, Leon Dijkhoff, Demy de Zeeuw, Anouk, Geer zonder Goor (toch goor), Derk-Spoorloos-Bolt, het Volendamse leger Jantje& Yolanthje, Nickje en Simonnetje, de drie Gays en tientallen waar-ken-ik-dat-gezicht-toch-van-types met ondergetekende gemeen? We waren rond de jaarwisseling op Mambo Beach. Bon Bini op de meest zonnige Hollandse plek on earth!! Met het Loosbroekse ijs nog op de knieën was ik aan de andere kant van de wereld en verbaasde me over het thuisgevoel. Radio Dolfijn draaide vooral ‘Brabant’ van Guus Meeuwis en ‘Brabantse nachten zijn lang’ van ja, van wie ook weer? En nou de hendjes de lucht in, jawel, 9500 kilometer verderop beste lezers.

Het is waar, allemaal, Curaçao is een paradijsje

Met onze huurbolide cruisten we als Bassie en Adriaan over het eiland. Onze privé gidsen kennen het land inmiddels beter dan HDL. Elk uithoekje wordt met een dronkentaxichauffeurrijstijl bezocht. En net als aan de bar is het aanklampen of afhaken met Het Duo. Rechts heeft geen voorrang. Ow, oké dan. Op fietsers of scooters hoeft ook niet te worden gelet. Die zijn er niet. Gas erop dan. Voor zover mogelijk. Waar het thuisfront de drempels heeft als verkeersremmend middel, heeft Curaçao het gat. Een probaat middel, wie het gat negeert verliest de vooras. Dat helpt. Geheel in stijl van het land vraagt het gat geld noch energie. Kwestie van langdurig geen onderhoud plegen aan de wegen en ziedaar, moeder natuur doet de rest. Rustig aan dus in het verkeer. Alle wegen kronkelen zich door het land, van links naar rechts, maar vooral van boven naar beneden. Slingerend dus. Alsof je dronken bent. Of niet alsof. Alcohol en autorijden? De regel is: denk je dat je nog kunt rijden? Dan rijden! Ook Het Duo heeft zich die regel snel eigen gemaakt, dat wordt afkicken straks.

De tournedos met french fries drijft van je bord

Het Venezolaanse Polar is het antwoord op Hertog-Jan. Een licht zoetig maar buitengewoon straf én smakelijk biertje. De blauwe dorstlesser is ook nog eens goed betaalbaar voor een student. Kortom; goedgekeurd door de deskundige jury. Uiteraard is er natuurlijk altijd nog de vertrouwde Baco binnen handbereik. Nieuw is de Mojioto, een mix met rum - what else - en mint. Vooral lekker met een (te) grote sigaar. Extra lekker is het natuurlijk met de juiste dames aan boord. De tropische verrassingen zijn er talrijk. Stuk voor stuk gekenmerkt met extreem ontwikkelde melkklieren. Een voorgevel waar het complete vierde elftal van WHV onder droog kan zitten. En dat is geen overbodige luxe. De zon mag dan aanhoudend en onbarmhartig schijnen, het kan ook genadeloos hard regenen. En vooral: uit het niets! Zonder aankondiging. Ineens scheurt het blauw open en keilt iemand een enorme bak water naar beneden. Te vlug om een paraplu open te maken, laat staan je cabrio dicht te maken, of te gaan verzitten op je terras. Tijdens zo'n bui drijft de tournedos, met french fries, zo je bord af. Een kniesoor die daar op let overigens. Het blijft bloedheet en een paar minuten later is alles droog.

Geen middelvinger of getoeter, gewoon rustig aan

Regenen en opdrogen is ook meteen het enige wat snel gaat op het eiland. Een huurauto, een suzuki-jeepje, zag er interessant uit, maar bleek een schaap in wolfskleren. Niet vooruit te branden. De bestellingen worden traag opgenomen, net als de telefoon. De toiletten spoelen langzaam door. De douche loopt langzaam (met maar één knop, met inderdaad een blauw puntje erop. Wat moet je daar ook met warm water?). Iedereen slentert, in een soort ganzenpas over straat. Waggelend. Het hele eiland heeft iets stroperigs. Zelfs het gas om koffie te zetten brandt langzaam. ‘Doe maar rustig’ adviseert Het Duo dan ook de hele dag. De auto’s schuifelen in hetzelfde tempo door de binnenstad. Geen opgeheven middelvinger, geen getoeter, gewoon rustig aan. Het Duo jakkert nog wel op z’n Hollands met hun KIA door de straten. Letterlijk onnavolgbaar voor onze ‘jeep’. De slenterpas hebben ze wel al eigen gemaakt, net als de siësta. Voor een uur of drie zijn de heren niet aanspreekbaar. Visite uit Nederland of niet. Rust moet er zijn volgens Het Duo, die overigens nog opvallend monter het nachtleven intrekken als wij dodelijk vermoeid het bed opzoeken.

Een hagelwit strand en triljoen liters glashelder water

Conclusie, de laatste drie maanden is een eitje voor Het Duo. Op een enkele kakkerlak en een paar muggenbulten na is er geen nadeel te bespeuren. Het weer maakt alles meer dan goed. Een aanrader voor elke potentiële stagiair. Wat Curaçao is? Gooi een hagelwit strand en wat triljoen liters glashelder water om pak ‘m beet de horeca van Den Bosch, kook het geheel 30 graden heet en je hebt Curaçao. Wel even alle muren goed verven. Knalgeel, purperpaars, diareebruin, gifgroen of azuurblauw, naar gelang de voorradige pot verf. Et voila, het is de place to be. Voor de rest Eurocard Mastercard. En oh ja, pinnen, want het kost wat. Bij bijna alle banken staat of een lange rij mensen te wachten, of ze zijn gesloten. Niet vanwege de recessie, gewoon te warm. Of geen zin. Pinautomaten zijn buiten werking of gewoon leeg. Want het moet per se langzaam. Doe maar rustig. Oh ja, swaarook.

Was getekend,

M. Bosch